Ten drugi jest najbardziej widoczny poprzez swą powszechność i niską barierę wejścia. Sparc SuperCluster jest ciekawym rozwiązaniem efektywnie łączącym zalety jednego i drugiego świata i obiecującym rozwiązaniem zarówno pod aplikacje Oracle'a jak i innych dostawców.
Świat Mainframe
Świat Mainframe jest dziś postrzegany jako przeciwieństwo Świata Otwartego. Pierwszą rzeczą, która wymaga określenia to: która cecha decyduje o przydziale do jednego ze światów.
Takim pierwszym odróżnieniem jest zamknięcie lub otwartość. Świat Mainframe to ściśle określony zestaw komponentów, których nie można dobierać swobodnie na rynku i wąski świat aplikacji. Aplikacja działająca w takim środowisku wymaga obsługi przez personel o unikalnych kompetencjach i jej przeniesienie na inny system jest bądź trudne (drogie), bądź niemożliwe (bardzo drogie). Klient działający w takim otoczeniu ma bardzo niewielką paletę wyboru komponentów, ale zyskuje w zamian środowisko spójne i stabilne.
Określenie "środowisko zamknięte" nie jest z zasady określeniem pejoratywnym - aż do momentu gdy chcemy je opuścić. Przyczyny powodujące chęć migracji to najczęściej:
- rozumiany szeroko koszt,
- konieczność szybkiej zmiany (której światy Mainframe z zasady nie mogą zapewnić),
- zgodność z innymi systemami, inne standardy technologiczne.
Świat otwarty
Za tym pojęciem kryje się szeroka paleta systemów i rozwiązań, których wspólną cechą jest istnienie akceptowalnych przez ogół rynku standardów określających styk poszczególnych warstw systemu. Są to funkcjonujące w długim okresie czasu protokoły i interfejsy, ale też dobrze zdefiniowane architektury całych systemów (jak Unix/RISC czy X86/Linux). Świat otwarty daje swobodę doboru tych komponentów stosownie do potrzeb oraz wymagań technicznych i finansowych.
Na straży funkcjonowania takich konglomeratów stoją otwarte standardy i protokoły zapewniające zdolność efektywnego komunikowania się poszczególnych warstw systemowych. Świat otwarty pozwala bardzo szybko modernizować poszczególne komponenty, o ile nie narusza tychże otwartych standardów. Mamy więc do czynienia z ciekawym konglomeratem najnowocześniejszych technologii spiętych komponentami, których architektura i zasada działania powstały dwie lub trzy dekady wcześniej - często na potrzeby zastosowań zupełnie innej skali. (Typowym tego przypadkiem jest protokół SCSI).
Określenie Środowisko Otwarte ma zwykle konotacje pozytywne, co wynika z łatwej dostępności komponentów na rynku, ich względnie łatwej zastępowalności wzajemnej i relatywnie niskiego kosztu zakupu, który wynika z silnej konkurencji wśród dostawców poszczególnych warstw oraz z faktu, że w działającym systemie najczęściej dokonuje się modernizacji cząstkowych. Często też wszelakie serwisy integracyjne w takich systemach są traktowane jako osobny wydatek.
Główne przyczyny sprawiające, że Systemy Otwarte postrzegane są pozytywnie to:
- powszechność i popularność komponentów,
- szeroka baza wiedzy na rynku pozwalająca na łatwe znalezienie specjalistów, a specjalistom na łatwą zamianę pracy,
- duża konkurencyjność w ramach oferty poszczególnych warstw pozwalająca na dość dużą swobodę ich wymiany,
- możliwość kroczącej wymiany pozwalająca na unikanie periodycznego spiętrzenia kosztów.
Podsumowując powyższe dwa obrazy łatwo wykazać, że "wady" mainframe łatwo przedstawić jako zalety zaś "zalety" systemów otwartych mogą sprawić sporo kłopotów. Istotnym zaś faktem jest że każda optymalizacja "w obrębie" danej warstwy ma swoje granice i skończony potencjał. Dalsze podnoszenie efektywności systemu jest możliwe wtedy tylko na drodze zmiany funkcjonowania systemu jako całości.
Inne rozwiązanie
Analizując powyższe dwa opisy łatwo nasuwa się myśl, że produkt będący sumą powyższych zalet z eliminacją (przynajmniej znacznej części) ich wad, mógłby bardziej przybliżyć nas do obrazu "idealnego IT" niż rozwiązania współczesne. Analizując, co jest rdzeniem poczucia wolności systemów otwartych można stwierdzić, że jest to łatwość zmiany platformy (i dostawcy). Co z kolei jest siłą Mainframe - to stabilność rozwiązania i spójność komponentów. Wartość nadrzędna dowolnego systemu IT tworzy się na poziomie aplikacji i danych na jej potrzeby zgromadzonych.
Patrząc na opisane powyżej przykłady przez pryzmat produktu jakim jest Oracle SPARC SuperCluster można powiedzieć, że jest to jedno z ciekawszych na rynku rozwiązań prezentujących holistyczne podejście do tworzenia infrastruktury IT. Ze świata mainframe odziedziczyliśmy tu głęboką integrację komponentów. Wspólne testowanie i modernizowanie całości oraz ultraszybką komunikację wewnętrzną opartą na dedykowanym łączu.
Ze świata systemów otwartych mamy tu tak powszechne rozwiązania jak architektura SPARC czy system operacyjny Solaris, jednak sednem zapewniającym poczucie wolności klienta jest możliwość użycia aplikacji (jak baza danych Oracle) które mogą działać na tej lub innej (również konkurencyjnej) platformie.
Odpowiadając więc na pytanie: czy jest to System Otwarty? Możemy odpowiedzieć: TAK, bo jest oparty na produktach wspierających otwarte standardy ale też co istotniejsze - pozwalający aplikację łatwo na taki system przenieść i łatwo z takiego systemu ją wyprowadzić. Nie wymaga też do obsługi niedostępnych na rynku umiejętności.
W czym zaś system ten podobny jest do świata mainframe: w silnej integracji wewnętrznej komponentów, ich dogłębnemu przetestowaniu oraz możliwości obsługi całości przez niewielki liczebnie personel.
Napisz do autora:
Zbigniew Swoczyna, szef Zespołu wsparcia sprzedaży Oracle Hardware w Oracle Polska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz